پایگاه خبری صنایع نیوز

با هم برای مظلومیت خبرنگاران گریه کنیم

هفدهمین روز از مرداد ماه نود و هفت و روز خبرنگار نیز به پایان رسید.

برخی سازمانها ، نهادها و ارگانها جلساتی را ترتیب دادند و باز هم در این جلسات رئیس و مدیر ارشد پشت تریبون قرار گرفتند و خبرنگاران هم با قلم و دوربین به ثبت بیانات جنابشان پرداختند و بعضا آنچنان جدی گزارش عملکرد دادند که گویا نشست خبری برگزار کرده اند و در این بین بودند کسانی که عملکردهایی را اظهار کردند که مردم آن را در جامعه و زندگی روزمره حس و لمس نکردند.

اسم این جلسات را که به واقع نشست خبری بود را نیز بنام آیین تجلیل از خبرنگاران در روز خبرنگار نام نهادند.

در پایان جلسه هم لوح سپاس همراه با خودکار یا کیف یا شاید هم کارت هدیه ای که به رقم آن اشاره نشود بهتر است چون در صورت اشاره، رقم مندرج در فیش های  نجومی، به اصحاب خبر بابت پذیرش این هدیه می خندند.

در این روز بعضی وزرا یا استانداران و مدیران در ابلاغیه هایی از دستگاههای مختلف خواستند از خبرنگاران شکایت نکنند و شکایت‌هایی که در گذشته شده را نیز رضایت داده و پس بگیرند در حالی که هنوز بسیاری از خبرنگاران درگیر دادگاه هستند از جمله یک خبرنگار اهل مازندران هنوز درگیر پرونده افشای یک فیش حقوقی نجومی در بیمه ایران است و بارها در روز خبرنگار گفتند دولت شاکی نباشد اما در عمل چیز دیگر مشاهده میشود.

امروز با گسترش شبکه های اجتماعی و فضای مجازی، اکثریت مردم ما آزادنگاری می کنند که در این روش اکاذیب زیادی هم نشر داده میشود و لازم است در مقابل این آزادنگاری ها و بعضا هرزه نگاری ، روزنامه نگاران و خبرنگاران ورود کنند و آنچه که حقیقت و واقعیت است را با قلمشان به سطور بیاورند.

خبرنگار ما باید مستقل باشد و وابستگی نداشته باشدتا بتواند صدایی رسای یک ملت بشود.

این یک سیاست اشتباه است که به نام تجلیل از خبرنگار در روز خبرنگار باب شده است و چون بدون مبنا و اصول لازمه نیز پیش می رود به کام جنابان مدیران و نمایندگان هم تمام می شود.

خبرنگاران انتظارشان توجهات ویژه در مسیر رفع مشکلات متعدد مبتلی بهشان است و حتی روز خبرنگار را که به احترام شهید صارمی بدین نام نهادند هم از تقویم بردارند ناراحت نشده بلکه خوشحال تر خواهند شد چرا که این روز تنها نامش بنام خبرنگار است اما کامش برای مدیران و نمایندگانی خواهد بود که اکثرا میروند و تا هفده مرداد سال بعد سراغی از ایشان نیست.

خبرنگاران را یک پارچه ببینید.

به بهبود وضعیت زندگیشان توجه کتید.

بیمه فراگیر و بدون بوروکراسی را برایشان تدبیر کنید.

نقدهایشان را بپذیرید و بخاطر انتقادشان، آنها را خصم و دشمن خود مپندارید.

طرح ترافیک را به بهانه های واهی از این قشر برندارید.

معضل مسکنشان را باید با جدیت رفع کنید.

سوابق حرفه ایشان را در ارتقای مدارج علمی ببینید و امنیت شغلی خبرنگاران را افزایش دهید.

شک نکنید که خبرنگاران نیازی به آن همایش های صوری تجلیل ندارند اما نیاز دارند پای کار و کمک کار و یارشان باشید همانگونه که آنان برای همه اقشار هستند.

جامعه خبری مظلوم تر و محروم تر از آن است که در تصور دیگران بیاید و الحق و الانصاف خبرنگاران نیز از کوشاترین ، دقیق ترین ، دلسوزترین و مخلص ترین اقشار جامعه هستند.

درست نیست در روز خبرنگار هم این جماعت شریف مشغول نوشتن بیانات و گزارشات مدیران باشند.

خبرنگار همایش و گردهمایی با سخنرانی فلان دکتر و مهندس و شام و ناهار و دعوت های گزینشی نمی خواهد.

خودکار و کیف و پاکت و قبر اهدایی نمیخواهد.

امنیت شغلی ، مسکن ، رفاه نسبی و تامین معاش ، بیمه ، احتساب سوابق حرفه ای بعنوان پایه علمی و در یک کلام توجه دلسوزانه میخواهد.

روزگار امروز جامعه خبری مناسب نیست و آنقدر سختی ها تحمل می کنند که اگر با دقت نگاه شود همه باهم باید بر این مظلومیت گریه کنیم. 

یاعلی

#محمد_علی_روشن